داستان الهام – پرواز از زمین واقعیت

الهام، ۲۷ ساله، دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی بود. دختر باهوش و حساسی که همیشه در درس و زندگی جدی و متعادل بود. اما چیزی در ترم آخر دانشگاهش تغییر کرد.

اولش فقط کمی بیش‌فعال به نظر می‌رسید. کمتر می‌خوابید، اما انرژی فوق‌العاده‌ای داشت. می‌گفت که ذهنش «روشن‌تر از همیشه» شده. روزها کلاس می‌رفت، شب‌ها مقاله می‌نوشت، پروژه‌هایی طراحی می‌کرد که می‌گفت «قراره ساختار دانشگاه رو متحول کنه».

خانواده‌اش اول فکر کردن که فقط انگیزه داره. ولی وقتی دیدن کهسه شبانه‌روز نخوابیدهو توی نیمه‌شب، بدون اطلاع، به خونه یکی از استاداش رفته تا درباره "نبوغ تازه‌ای که کشف کرده" صحبت کنه، نگران شدن.

الهام ادعا می‌کرد که به کشف بزرگی رسیده. می‌گفت پیام‌هایی از جهان دریافت می‌کنه و باید برای "هدایت انسان‌ها" برنامه‌ریزی کنه. مدام حرف می‌زد، رشته افکارش پُر از پرش و بی‌ربطی بود، و اگر کسی بهش می‌گفت که باید استراحت کنه، به‌شدت عصبانی می‌شد.

رفتارش عجیب‌تر شد. ناگهان همه پس‌اندازش رو برداشت تا بروشورهای عجیبی چاپ کنه و توی خیابون‌ها بین مردم پخش کنه. می‌گفت این اطلاعات، «محرمانه» است و مردم باید "بیدار شن".

وقتی خانواده با مشاور تماس گرفتن، مشاور سریع تشخیص داد که الهام دچارحمله شیدایی شدید (مانیا)شده — فازی که در اختلالدوقطبی نوع یکدیده می‌شه. به توصیه روان‌پزشک، او را به بخش روان‌پزشکی بستری کردند، چون هم خودش در خطر بود و هم دیگران نمی‌تونستن رفتارش رو کنترل کنن.

بستری شدن سخت‌ترین بخش برای خانواده و خود الهام بود. اما بعد از پایدار شدن خلق و مصرف داروهای تثبیت‌کننده خلق، آرام‌آرام خودش رو شناخت:
«انگار یه نفر دیگه توی ذهنم زندگی می‌کرد. حالا که برگشتم، نمی‌دونم چطور اون‌قدر از واقعیت دور شدم.»

او فهمید کهدوقطبی نوع یک فقط درباره افسردگی نیست؛ درباره سقوط از واقعیت به دنیای خیال‌انگیز و خطرناک هم هست.

• اختلال دوقطبی نوع ۱می‌تونه باشیدایی شدیدهمراه باشه که فرد رو کاملاً از واقعیت جدا می‌کنه.

• رفتارهایی مثل بی‌خوابی، پرش افکار، توهم، تصمیم‌گیری‌های عجیب و توهم بزرگ‌منشی نشونه‌های جدی‌ان.

• در این فاز، فرد معمولاًنمی‌دونه که بیمار شدهو ممکنه بهبستری اجبارینیاز داشته باشه.

• درمان مناسب و پیگیری می‌تونه کمک کنه فرد دوباره به زندگی متعادل برگرده.