داستان پیمان – بعد از پرواز

پیمان ۳۵ ساله بود. بعد از سال‌ها تلاش، بالاخره موفق شد برای ادامه تحصیل و کار به کشور کانادا مهاجرت کنه. روزی که از ایران خداحافظی کرد، لبخند به لب داشت و همه گفتن: «چه زندگی خوبی در انتظارته.»

اما یک ماه بعد، همه‌چی اون‌طور که فکر می‌کرد نبود.

خانه‌اش کوچک و ساکت بود. شهر جدید پر از غریبه‌هایی بود که نه زبانش را خوب می‌فهمیدند، نه درد دلش را. هوا سرد بود و روزها کوتاه. پیمان بیشتر وقتش را در خانه می‌گذراند، یا پای لپ‌تاپ دنبال کار می‌گشت. اما هیچ شغلی پیدا نمی‌کرد.

کم‌کم احساس کرد داره از خودش دور می‌شه. خوابش به هم ریخت، روزها می‌خوابید و شب‌ها بیدار می‌موند. با خانواده‌اش کمتر تماس می‌گرفت. گفتن حالش خوبه براش سخت شده بود. در دلش می‌گفت:
«من همه‌چی رو رها کردم اومدم اینجا، ولی الان حتی نمی‌دونم چرا اینجام.»

حتی تماس ویدئویی خواهرزاده‌اش رو هم بی‌پاسخ گذاشت. قبلاً ذوق می‌کرد صدای بچه‌ها رو بشنوه، حالا فقط می‌خواست همه چیز ساکت باشه.

وقتی برای سومین هفته متوالی حتی بیرون نرفت، خودش فهمید که چیزی درست نیست. با توصیه یکی از دوستان مهاجر، یک تست افسردگی آنلاین داد. نمره‌اش بالا بود. روانشناس گفت:
«پیمان، چیزی که تجربه می‌کنیافسردگی موقعیتیه. مهاجرت یکی از بزرگ‌ترین عوامل استرس‌زاست و نیاز به سازگاری داره.»

الان پیمان داره زبانش رو تقویت می‌کنه، گروه‌های اجتماعی ایرانی رو پیدا کرده، و سعی می‌کنه روتین روزانه بسازه. هنوز دلتنگه، اما فهمیده احساساتش طبیعیه و می‌شه براش کاری کرد.

علائم افسردگی موقعیتی در پیمان:

• شروع علائم پس از رویداد استرس‌زا(مهاجرت به کشور جدید)

• اختلال در خواب(روزها خواب، شب‌ها بیدار)

• احساس انزوا و تنهایی(عدم ارتباط با اطرافیان، سکوت و گوشه‌گیری)

• بی‌انگیزگی برای کار و جستجوی شغل

• کاهش تماس با خانواده و دوستان

• احساس بی‌هدفی و بی‌معنایی(«نمی‌دونم چرا اینجام»)

• بی‌احساسی یا ناتوانی در لذت بردن از روابط نزدیک(مثلاً جواب ندادن به تماس خواهرزاده)

• احساس غم و دل‌مردگی پایدار

• نمره بالا در  تست افسردگی بک(نشان‌دهنده افسردگی در سطح بالا)