داستان علی – همه‌چیز از اون شب عوض شد

علی ۱۷ ساله بود که پدرش رو بر اثر سکته قلبی از دست داد. مردی که قهرمانش بود، تکیه‌گاهش، کسی که قول داده بود روز کنکورش کنارش باشه.

تشییع پدر، تسلیت‌ها، مراسم‌ها... انگار علی توی یه فیلم صامت افتاده بود. هیچ‌کس صدای واقعی دل‌شکستگیشو نمی‌شنید. حتی خودش هم نمی‌دونست چی باید بگه.

از اون شب به بعد، همه‌چیز براش بی‌معنا شد. سر کلاس درس نگاهش خالی بود. دفترش رو باز می‌کرد اما نمی‌نوشت. وقتی مادرش می‌گفت: "بابا دوست داشت موفق شی"، علی فقط ساکت نگاه می‌کرد.

شب‌ها دیر می‌خوابید، گاهی توی تاریکی به عکس پدرش خیره می‌شد. نه گریه می‌کرد، نه حرف می‌زد. فقط همون سکوت. کم‌کم با هیچ‌کس صحبت نمی‌کرد، از دوستاش فاصله گرفت، تلفنش خاموش بود. دیگه اهل فوتبال و شوخی نبود.

معلم‌ها نگران شدن. وقتی مشاور مدرسه باهاش صحبت کرد و تست افسردگی بک نوجوانان براش اجرا شد، مشخص شد که علی دچار افسردگی موقعیتی شده. روانشناس گفت:
«غم از دست دادن عزیز، مخصوصاً در این سن، اگر دیده نشه، می‌تونه به افسردگی عمیق تبدیل بشه.»

علی کم‌کم با کمک مشاور تونست احساساتشو باز کنه. نوشتن خاطراتی از پدرش توی دفترچه، براش شد اولین قدم به سمت رهایی از دردی که سال‌ها خاموش مونده بود.

علائم افسردگی موقعیتی در علی:

• شروع علائم پس از فقدان شدید(درگذشت ناگهانی پدر)

• سکوت و عدم بروز هیجانات آشکار(عدم گریه یا ابراز احساسات حتی در مراسم سوگواری)

• اختلال در خواب و شب‌بیداری مداوم(بیدار ماندن و خیره شدن به عکس پدر در تاریکی)

• انزوا و کناره‌گیری اجتماعی(قطع ارتباط با دوستان، خاموش کردن تلفن)

• افت تحصیلی و بی‌انگیزگی کامل نسبت به درس(باز کردن دفتر بدون نوشتن، عدم تمرکز)

• احساس پوچی و بی‌معنایی زندگی(بی‌تفاوتی به جملات انگیزشی مادر و اطرافیان)

• کاهش علاقه به فعالیت‌های قبلی(ترک فوتبال و شوخی، بی‌لذتی از سرگرمی‌ها)

• نمره بالا در تست افسردگی بک نوجوانان(نشان‌دهنده افسردگی موقعیتی قابل توجه)

• بیان تدریجی احساسات از طریق نوشتن(ثبت خاطرات پدر در دفترچه به عنوان راه تخلیه هیجانی)